ανεπιβάρητος

και ανεπιβάρυντος, -η, -ο (Α ἀνεπιβάρητος, -ον)

αυτός που δεν επιβαρύνεται με οικονομικές οφειλές

νεοελλ.

όποιος δεν επιβαρύνει τους άλλους, δεν τους δημιουργεί προβλήματα και υποχρεώσεις.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αν- στερ. + επιβαρύνω. Η γραφή με -η-είναι η κανονική και ερμηνεύεται από την παράλληλη, συμπληρωματική χρήση των ρημάτων βαρύνω καί βαρώ (-έω) από τα οποία το β΄ έδωσε τους τύπους με -η- (πρβλ. και βεβαρημένος)].